Karcma u Borzanka

200708-lody-logo.jpg [31.65 KB]

Zabytkowy zajazd z wozownią, wzniesiony pod koniec XVIII wieku z kamienia łupanego i cegły, tynkowany, korpus poprzedzony portykiem wspartym na dwu kolistych filarach, kryty gontem.
W taki sposób można byłoby opisać najstarszy zarówno w Nowym Targu, jak również na „Szlaku Gotyckim” zajazd, znajdujący się przy ulicy Waksmundzkiej 105.

„Hej, popijoj, popijoj, Borzanka nie mijoj.
Hej, Borzanka nie minies, ni bój się nie zginies”

— tak śpiewali wędrowcy, przemierzający szlak winny i solny z węgierskiego Egeru i Tokaju, przez Niedzicę, Czorsztyn, Dębno, Nowy Targ aż do Wieliczki.

Historia zajazdu przy ulicy Waksmundzkiej 105 w Nowym Targu, wpisanego na listę zabytków pod numerem 539 Kl.V-115/3/57, była bardzo burzliwa.
W 1976 roku zajazd musiał zostać przekazany na rzecz Skarbu Państwa w trybie ustawy o wywłaszczeniu nieruchomości. Planowano utworzyć w nim regionalne muzeum ziemi nowotarskiej, jednak obiekt przez lata przechodził z rąk do rąk i systematycznie ulegał degradacji.
W 1990 roku, w wyniku braku jakichkolwiek prac budowlanych oraz dozoru, zawalił się.
Nie mogąc pogodzić się z taką niegospodarnością i marnotrawstwem, poprzedni właściciel — Michał Borzęcki — wystąpił o zwrot nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce gruntami.
Postępowanie reprywatyzacyjne zakończyło się w lipcu 1992 roku decyzją kierownika Urzędu Rejonowego o zwrocie nieruchomości.

W grudniu 2003 roku, w nowo wybudowanym zajeździe o nazwie „Karcma u Borzanka”, odbyła się pierwsza impreza sylwestrowa.

Zapraszamy Nowotarżan i Turystów do częstych odwiedzin — zarówno tych, którzy pragną posmakować historii, jak i tych, którzy chcą po prostu dobrze zjeść. U nas czas płynie wolniej, a każdy gość traktowany jest jak przyjaciel domu.
Dołożymy wszelkich starań, aby wielowiekowa historia zajazdu była wciąż żywa, a specjały tu serwowane były najprzedniejsze — godne miejsca, w którym są spożywane.
Niech to będzie przystań na mapie Podhala, do której zawsze chce się wracać.

„Hej, Borzankowe imię nigdy nie przeminie, ani na wiersycu, ani na dolinie.”

Karcma dawno