Franciszek Steuer (1818-1886)

Był pierwszym starostą powiatowym w Nowym Targu w tzw. okresie autonomicznych. Swoją funkcję sprawował przez 17 lat. Zaangażował się w fundusz założenia gimnazjum w Nowym Targu, ofiarowując na ten cel składkę w wysokości 5 złotych. Pochowany na nowotarskim cmentarzu we wspólnej mogile ze swoimi dziećmi. Nagrobek zachowany po czasy współczesne znajduje się na nowotarskim cmentarzu.
Uchwałę o przyznaniu honorowego obywatelstwa podjęto na posiedzeniu Rady miejskiej 23 maja 1872 roku.

Edmund Wachholz (1845-1907)

Z wykształcenia prawnik, pełnił funkcję adiunkta Sądu Powiatowego w Nowym Targu, oraz radnego miasta Nowego Targu i Tarnowa.
Uchwałę o przyznaniu honorowego obywatelstwa podjęto w dniu 23 maja 1872 roku, na wniosek radnego Kazimierza Pawluśkiewicza.

Pawel Duniecki

Z wykształcenia prawnik zawodu adwokat, zajmował również stanowisko sędziego w Sądzie Ziemskim w Wiedniu. Był posłem do Sejmu Krajowego Galicyjskiego.
Honorowe obywatelstwo zostało przyznane na posiedzeniu Rady miejskiej 6 kwietnia 1881 roku.

Baron Von Gwidon Battaglia

Przez trzy lata pełnił funkcję starosty nowotarskiego, którą objął w 1880 roku. W tym roku został członkiem Komitetu Gimnazjalnego w Nowym Targu. 6 kwietnia 1881 r. w obecności 19 członków rady miejskiej została podjęta uchwała o nadaniu honorowego obywatelstwa.

Józef Kwapniewski

Z wykształcenia prawnik, w Nowym Targu pełnił funkcję sędziego w Sądzie Powiatowym, następnie pracował jako adwokat. W roku 1914 został emerytowanym radcą sądu krajowego wyższego w Krakowie. W dniu 15 maja 1888 roku na wniosek burmistrza Jakuba Podkanowicza radni przyznali Józefowi Kwapniewskiemu honorowe obywatelstwo.

Tadeusz Czarkowski-Golejewski (herbu (Habdank)

Poseł do Sejmu Krajowego Galicyjskiego, starosta lwowski, a od 1893 roku objął posadę starosty nowotarskiego. Po roku objął stanowisko Przewodniczącego Rady Szkolnej we Lwowie. Burmistrz Jakub Podkanowicz wystąpił do rady miasta o nadanie honorowego obywatelstwa, która podjęła stosowną uchwałę w dniu 16 września 1893 roku.

Dr Herman Schein (1845-1920)

Do Nowego Targu przybył w 1874 roku, gdzie objął stanowisko lekarza miejskiego. Wraz z żoną zamieszkał w kamienicy przy Rynku pod numerem 9. Przez blisko 50 lat pracował ofiarnie na rzecz ludności Podhala i Nowego Targu, zyskując sobie przyjaciół w osobach księdza Stolarczyka i dr Chałubińskiego. Herman Schein zmarł 12 listopada 1920 roku.
Uchwałę o przyznaniu honorowego obywatelstwa podjęto z okazji jubileuszu 25-lecia pracy zawodowej doktora Scheina w dniu 19 sierpnia 1899 roku.

Adam Tomasz Eustachy hrabia Uznanski herbu Olwita (1837-1903)

Adam Tomasz Eustachy urodził się 21 grudnia 1837 roku, po rodzicach odziedziczył dwór w Szaflarach. W okresie powstania styczniowego zaangażował się w zbiórkę na fundusz narodowy. W 1868 roku został członkiem Radu Powiatowej w Nowym Targu oraz dwukrotnie był wybierany marszałkiem powiatowym. W 1880 roku został wybrany członkiem Komitetu Gimnazjalnego w Nowym Targu. Zmarł 21 listopada 1903 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Szaflarach.
Uchwała nadające honorowe obywatelstwo Adamowi Tomaszowi Eustachemu została podjęta 9 grudnia 1899 roku.

Józef Rudzki 1854-1918

Przez dziewięć lat pełnił funkcję starosty nowotarskiego, którą to posadę objął w 1900 roku. Był zaangażowany razem z żona na rzecz Ochronki dla sierot pod opieką św. Stanisława Kostki w Nowym Targu. Od roku 1912 mieszkał w Krakowie, gdzie w wieku 64 lat w dniu 11 maja 1918 roku zmarł.
Uchwałę o przyznaniu honorowego obywatelstwa podjęto jednogłośnie 14 marca 1903 roku.

Leon Jan hrabia Piniński (herbu Jastrzebiec (1857-1938)

Urodził się 8 marca 1857 roku w Grzymałowie. Jego publiczna działalność obejmowała naukę, był profesorem prawa oraz kierował pracami katedry prawa rzymskiego, zajmował się również polityką jak i sztuką. Pracował przede wszystkim w komisjach finansowych i prawniczych. Zasiadał w Galicyjskim Sejmie Krajowym, a od 1898 roku był namiestnikiem galicji.
Był honorowym obywatelem wielu miast galicyjskich, między innymi Lwowa, Tarnowa, Nowego Sącza, Jasła, Drohobycza, a od 6 czerwca 1903 roku także Nowego Targu.

Dr Jan Bednarski (1860-1926)

Pochodził w Bystrej koło Jordanowa. Ukończył Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, studiował również na uniwersytetach w Niemczech i Pradze. Od roku 1897 związany z Nowym Targiem, gdzie jako lekarz skupiał się na polepszeniu staniu zdrowotnego ludności Podhala. Położył duże zasługi w walce z chorobami zakaźnymi na Podhalu. Był jednym z założycieli „Gazety Podhalańskiej”. Dużo wysiłku i pracy poświęcił w uruchomienie linii kolejowej Chabówska – Zakopane i Nowy Targ – Sucha Hora. Jego osobie też zawdzięcza istnienie bursa gimnazjalna i szpital miejski. Pełnił liczne funkcje społeczne i polityczne. Zyskał miano „Ojca Orawy i Spisza”, przyczyniając się do włączenia Spisza i Orawy do powiatu nowotarskiego. Zmarł 7 kwietnia 1926 roku i został pochowany na nowotarskim cmentarzu.
Na posiedzeniu w dniu 23 lipca 1904 roku rada miejska podjęła uchwałę na nadaniu dr Janowi Bednarskiemu tytułu honorowego obywatela.

Dr Ludomil German (1851-1920)

Urodził się w 1851 roku w Dobczycach koło Myślenic. Pracował między innymi w szkole w Jarosławiu oraz w Krakowie w Szkole Realnej. Był założycielem Polskiego Muzeum Szkolnego we Lwowie. Położył duże zasługi w podniesieniu poziomu nauki w szkołach średnich. Po przejściu na emeryturę został posłem do parlamentu austriackiego z miast: Nowy Targ, Nowy Sącz i Stary Sącz. Zmarł 21 stycznia 1920 roku we Lwowie.
23 lipca 1904 został uznany za honorowego obywatela Nowego Targu.

Ignacy Moczydlowski herbu Ślepowron (1856-1928)

Urodził się w Krakowie w 1856 roku, gdzie ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W tym 1898 r. przybył do Nowego Targu, gdzie podjął pracę jako sekretarz sądowy, a następnie radca sądowy. Brał czynny udział w życiu społecznym Nowego Targu, pracując w wielu komitetach, między innymi: w cmentarnym, kościółka św. Anny, ochronki dla sierot, budowy nowego kościoła czy kaplicy przy ulicy Szaflarskiej. Zachęcał miejscową ludność do wstępowania w szeregi legionów polskich, oraz zajmował się utworzeniem Schroniska dla legionistów w Nowym Targu. Na jego wniosek Rada Miejska podjęła uchwałę o nieprzekazywaniu najstarszych zbiorów miejskiego archiwum w depozyt do Krajowego Archiwum w Krakowie. To również on wystąpił z wnioskiem o zmianę nazwy Neumarkt in Galizien na Nowy Targ.
W dowód jego zasług 7 października 1905 r. rada miasta nadała mu tytuł honorowego obywatela Nowego Targu.

Prof. Stanislaw Głąbiński (1862-1943)

Urodził się 25 lutego 1862 roku w Skolem we Wschodniej Galicji. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie zdobył tytuł doktora, następnie został profesorem zwyczajnym tegoż uniwersytetu. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa, a przez jeden rok był również rektorem Uniwersytetu Lwowskiego. Był członkiem między innymi: Akademii Nauk Społecznych w Filadelfii, Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Krajowej Rady Statystycznej. W 1918 roku w rządzie Świeżyńskiego objął tekę ministra spraw zagranicznych. W 1919 roku został posłem na sejm. W rządzie Wincentego Witosa piastował stanowisko ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz wicepremiera. We wrześniu 1939 roku wyjechał ze Lwowa próbując przedostać się do Rumuni. Jego dalsze losy nie są znane, zmarł prawdopodobnie w 1943 roku.
Uchwała przyznająca honorowe obywatelstwo prof. Stanisławowi Głąbińskiemu została podjęta 22 września 1909 roku.

Dr Kazimierz Gałecki herbu Junosza

Pochodził z Czernego Dunajca i pomimo pracy zawodowej, którą wykonywał w Wiedniu żywo interesował się sprawami powiatu nowotarskiego. Był szefem sekcji Ministerstwa Skarbu w Wiedniu.
Na wniosek burmistrza Józefa Rajskiego w dniu 27 lutego 1912 roku, na posiedzeniu radnych została podjęta uchwała nadająca tytuł honorowego obywatela Kazimierzowi Gałeckiemu.

Gen. Andrzej Galica (1873-1943)

Urodził się 27 listopada 1873 roku w Białym Dunajcu. Ukończył studia z dyplomem inżyniera budowy dróg i mostów. Politycznie związany z PPS. Po przeniesieniu w 1913 roku do Skawiny zostaje komendantem Związku Strzeleckiego i staje się zagorzałym zwolennikiem Józefa Piłsudskiego. Po wybuch I wojny światowej zajmuje się tworzeniem Legionów. Za zasługi w walkach awansowany do stopnia podpułkownika. Pod koniec wojny zawierucha wojenna rzuca go do Nowego Targu, gdzie organizuje struktury wojskowe na Podhalu. Z formował cztery pułki strzelców podhalańskich, za co w 1920 otrzymał stopień generała brygady. Był między innymi dowódcą V korpusu w Przemyślu, posłem na sejm z okręgu podhalańskiego. Do 1939 roku zasiadał w Senacie. Podczas kampanii wrześniowej nie brał udziału w walkach z powodu braku przydziału mobilizacyjnego. Odznaczony między innymi: Krzyżem Niepodległości, krzyżem Virtuti Militari V kl. Polonia Restutita III kl.
Wniosek o przyznanie honorowego obywatelstwa miasta Nowego Targu dla gen. Andrzeja Galicy złożył Józef Rajski na posiedzeniu Rady Miejskiej w dniu 13 maja 1919 r.

Prof. Edward Feliks Lubicz-Niezabitowski (1875-1946)

Urodził się 30 maja 1875 roku w Bugaju koło Miłosławia. Uzyskał doktorat z medycyny, był członkiem Komisji Fizjograficznej Akademii Umiejętności oraz współzałożycielem i prezesem Koła Przyrodników Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1906 roku podjął pracę jako profesor historii naturalnej i lekarz szkolny w gimnazjum w Nowym Targu. W nowotarskim gimnazjum zorganizował pracownię i gabinet przyrodniczy, ogród botaniczny oraz pierwsze w Galicji bezpłatne ambulatorium lekarskie dla dzieci. W okresie I wojny światowej w budynku gimnazjum zorganizował szpital wojskowy Czerwonego Krzyża, którego był dyrektorem. W 1921 roku wyjechał do Poznania gdzie objął katedrę na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, następnie został rektorem. Podczas II wojny światowej brał czynny udział w tajnym nauczaniu. Zmarł 5 listopada 1946 r.
Stosowną uchwałę nadającą honorowe obywatelstwo podjęto 2 kwietnia 1921 r.

Izabela Wanda Liberak (1859-1932)

Urodziła się w 1859 roku w Krośnie. Ukończyła Seminarium Nauczycielskie w Krakowie, do Nowego Targu przybyła pod koniec XIX wieku. Razem z mężem Kazimierzem Liberakiem była współwłaścicielką młyna w Nowym Targu. W Nowym Targu przepracowała ponad 47 lat bez urlopu, z czego 41 lat na stanowisku dyrektora szkoły. Zajmowała się między innymi opieką nad rannymi w szpitalu Czerwonego Krzyża. W dowód jej zasług Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego nadało Izabeli Liberak tytuł dyrektora szkoły powszechnej żeńskiej. Zmarła 29 lutego 1932 roku w Zakopanem, gdzie została pochowana.
12 lipca 1924 roku Rada Miejska podjęła uchwałę nadającą Izabeli Liberak tytuł honorowego obywatela Nowego Targu.

Jakub Zachemski (1870-1958)

Urodził się w 1870 roku w Odrowążu Podhalańskim. Nauki pobierał w krakowskim gimnazjum św. Anny, następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Złożył egzamin uprawniający go do nauczania filologii klasycznej z językiem polskim. Pełnił funkcję dyrektora w krakowskim gimnazjum św. Jacka, oraz był nauczycielem w Wadowicach. Od 1920 roku zostaje dyrektorem Gimnazjum w Nowym Targu. To za jego kadencji budynek szkolny został przekazany na rzecz skarbu państwa. W latach 1922-1924 był radnym miejskim. Był współtwórcą Związku Podhalan i jego długoletnim prezesem. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polski Odrodzonej, a także brązowym medalem za długoletnią służbę w krakowskim kuratorium. Zmarł 23 listopada 1958 roku w Wadowicach.
Honorowym obywatelem Nowego Targu został 19 kwietnia 1925 roku.

Józef Rajski (1868-1936)

Urodził się 1 stycznia 1868 roku w Nowym Targu. Ukończył czteroklasową szkołę podstawową, a z zawodu był rzeźnikiem. W Radzie Miasta zasiadał od 1902 roku aż do swojej śmierci w 1936 roku. Stanowisko burmistrza piastował od 1907 roku z dwuletnią przerwą do 1933 roku. Za jego kadencji nastąpił wszechstronny rozwój miasta. Powstała szkoła rolnicza, seminarium żeńskie, wybudowano szpital, elektrownię, korty tenisowe. Był wielkim społecznikiem, członkiem wielu towarzystw lub ich współtwórcą. Przez dwadzieścia lat był prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej. W dowód jego zasług został odznaczony w 1927 roku Srebrnym Krzyżem Zasługi przez władze OSP w Polsce. Pełnił również obowiązki dyrektora i prezesa Banku Rolniczo-Handlowego. W 1919 roku został wybrany posłem do Sejmu RP. Zmarł w Nowym Targu 24 listopada 1936 roku.
Rada Miasta Nowego Targu na posiedzeniu w dniu 24 października 1927 r. nadała Józefowi Rajskiemu tytuł honorowego obywatela miasta Nowego Targu.

Franciszek Dworski (1867-1945)

Urodził się 4 października 1867 roku w Nowym Targu. W wieku 20 lat zostaje członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Nowym Targu, a w 1906 roku obejmuje stanowisko naczelnika OSP. Piastował urząd wiceburmistrza, a w latach 1919 do 1922 burmistrza miasta, z którego to stanowiska zrezygnował nie mogąc łączyć funkcji urzędnika państwowego z urzędem burmistrza. Przez wiele lat pracował jako adiunkt kancelaryjny w Urzędzie Skarbowym Podatków i Opłat Skarbowych w Nowym Targu. Za wieloletnią i ofiarną służbę został między innymi odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Zmarł 27 stycznia 1945 r. w Nowym Targu, gdzie został pochowany.
Honorowym obywatelem został 24 maja 1933 roku.

Iwan Fiedorowicz Zołotar

Oficer NKWD, przerzucony do Polski drogą lotniczą, organizował partyzantkę radziecką jak również tworzył struktury radzieckiego wywiadu.

26 stycznia 1968 r. nadano mu obywatelstwo honorowe powiatu nowotarskiego i miasta Nowego Targu.

18 lipca 2014 r. Rada Miasta pozbawiła Iwana Fiedorowicza Zołotara tytułu Honorowego Obywatela Miasta Nowego Targu.

Iwan Fiedorowicz Driachłow

Oficer frontowy w stopniu pułkownika, dowódca 167 Dywizji I Frontu Ukraińskiego. Honorowy obywatel Nowego Targu od dnia 11 października 1973 r.

Piotr Eustachiewicz Wdowin

Major Armii Czerwonej, dowódca oddziału bezpośrednio wyzwalającego Nowy Targ. 28 grudnia 1974 r. nadano majorowi Wdowinowi honorowe obywatelstwo.

Pierwszy Pułk Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu

Został utworzony na wniosek dowódcy Okręgu Podhalańskiego płk Andrzeja Galicy z dnia 1 grudnia 1918 roku. Pierwszy Pułk Strzelców Podhalańskich był pierwszą tego typu jednostką w Wojsku Polskim. Pułk stacjonował w górach, był szkolony i przeznaczony do działań prowadzonych na terenach górskich. Służący w pułku żołnierze pochodzili z powiatów: nowosądeckiego, nowotarskiego, limanowskiego i gorlickiego. 1 PSP uczestniczył w obronie Lwowa, w wojnie z bolszewikami, walczył pod Brześciem, Kijowem i Grodnem. Sztandar dla pułku został ufundowany przez mieszkańców z powiatów nowotarskiego, sądeckiego, gorlickiego i limanowskiego, dlatego na rewersie zostały przedstawione herby tych miast.
Uchwałę o przyznaniu honorowego obywatelstwa podjęto na nadzwyczajnym uroczystym posiedzeniu w dniu 22 maja 1938 roku.

Papież Jan Paweł II, Karol Wojtyła

Z okazji obchodów 650 lecia nadania praw miejskich Nowemu Targowi, podczas kadencji burmistrza Czesława Borowicza, Rada Miejska na uroczystej sesji w dniu 21 czerwca 1996 roku, nadała tytuł honorowego obywatela miasta Nowego Targu Jego Świątobliwości Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II. Nadany przez Radę Miasta tytuł był pierwszym jaki nadali samorządowcy Nowego Targu po przemianach ustrojowych. Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej i gimnazjum. W okresie nauki w gimnazjum zainteresował się teatrem. Po otrzymaniu świadectwa maturalnego, przeprowadził się z ojcem do Krakowa, gdzie zamieszkali przy ulicy Tynieckiej 10. W 1938 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Filozoficznym. Jako student pozostał wierny swej pasji – piłce nożnej, często uczęszczając na mecze Cracowi.

Wybuch wojny spowodował przerwę w studiowaniu, rozpoczyna więc pracę jako pracownik fizyczny w zakładach Solvay. Jesienią 1941 r. zakłada z przyjaciółmi Teatr Rapsodyczny. W 1942 e. Karol Wojtyła wstępuje do tajnego seminarium duchownego, gdzie w 1946 r. z rąk kardynała Sapiechy otrzymuje święcenia kapłańskie. Jeszcze w tym samym roku wyjeżdża na studia do Rzymu, gdzie broni pracę doktorską. Po śmierci kardynała Sapiechy zostaje skierowany na urlop w celu ukończenie pracy habilitacyjnej.

Wojtyła wykładał w seminariach diecezji: krakowskiej, tarnowskiej, katowickiej oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

4 lipca 1958 r. został mianowany biskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Uroczystej konsekracji ks. Karola Wojtyły dokonał w katedrze wawelskiej metropolita krakowski i lwowski, arcybiskup Eugeniusz Baziak. Jako biskup przyjął hasło przewodnie swojej posługi: Totus Tuus (Cały Twój). Po śmierci arcybiskupa Baziaka został mianowany metropolitą krakowskim.

26 czerwca 1967 r. podczas konsystorza został nominowany kardynałem, a trzy później w Kaplicy Sykstyńskiej otrzymał z rąk papieża Pawła VI czerwony biret. Cieszył się ogromnym szacunkiem i poważaniem zarówno wśród wiernych jak i duchowieństwa.

Po śmierci papieża Jana Pawła I, Karol Wojtyła został wybrany 16 października 1978 r. na następcę św. Piotra.

Podczas pierwszej wizyty do Ojczyzny, Ojciec Święty Jan Paweł II odprawił mszę świętą dla wiernych na nowotarskim lotnisku. Wydarzenie to upamiętnia pomnik wystawiony w 2001 roku.

13 mają 1981 r. świat wstrzymał oddech kiedy na placu św. Piotra w Rzymie padły strzały, a papież osunął się bezwładnie do wnętrza samochodu.

Podczas 27 lat pontyfikatu Jan Paweł II ogłosił 1338 osób błogosławionymi, a 482 świętymi. Jak się szacuje ponad 300 milionów ludzi przeszło na katolicyzm gdy na Stolicy Piotrowej zasiadał papież Polak.

Ostatnie miesiące życia Jana Pawła II były pięknym świadectwem wiary i głoszonych przez niego wartości. Zmarł 2 kwietnia 2005 roku w Pałacu Apostolskim.

Kardynał Franciszek Macharski

Urodził się w Krakowie w rodzinie inteligenckiej 20 maja 1927 roku. Ukończył liceum ogólnokształcące w Krakowie. W 1950 roku został wyświęcony przez kardynała Adama Stefana Sapiechę. W latach 70-tych pełnił funkcję rektora Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej.

30 grudnia 1978 r. został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim, a rok później został kardynałem. Kardynał Macharski jest członkiem czterech kongregacji watykańskich: wychowania katolickiego, zakonów, duchowieństwa i biskupów.

3 czerwca 2005 roku papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków arcybiskupa krakowskiego.

Prof. dr hab. Stanisław Hodorowicz - profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, rektor Podhalańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nowym Targu, prezes Podhalańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Nowym Targu.

Urodził się i wychował w Bukowinie Tatrzańskiej. Z wykształcenia chemik - specjalista krystalografii, zaangażowany w działalność naukową i dydaktyczną, przez dwie kadencje piastował funkcję prorektora UJ w Krakowie. Jego największą zasługą dla miasta i regionu Podhala jest zaangażowanie w utworzenie i rozwijanie działalności Podhalańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nowym Targu - pierwszej w naszych dziejach samodzielnej uczelni, służącej młodzieży naszego regionu w uzyskiwaniu wykształcenia i wiedzy, a jednocześnie mocno osadzonej w naszej tradycji i wartościach. Jako pierwszy Rektor naszej podhalańskiej uczelni doprowadził do powstania nowoczesnej siedziby uczelni w zmodernizowanym budynku byłego internatu Zespołu Szkół Rolniczych na Kokoszkowie.

kard. Stanisław Dziwisz - związek z Nowym Targiem datuje się od wczesnych młodzieńczych lat, bowiem ukończył tu Liceum im. Seweryna Goszczyńskiego. Tu bywał wielokrotnie w czasie swoich studiów teologicznych, a następnie w czasie pełnienia obowiązków osobistego sekretarza Biskupa Krakowskiego, któremu towarzyszył w czasie wizytacji nowotarskich i podhalańskich parafii oraz na górskich szlakach. Dał się poznać jako prawdziwy ambasador spraw Nowego Targu, Podhala i Ludu tej Ziemi, kierowanych i przedkładanych ówczesnemu Metropolicie Krakowskiemu. Ta rola nabrała szczególnego wyrazu i zarazem zupełnie nowego, bo ogólnonarodowego wymiaru, w latach spędzonych u boku Ojca Świętego Jana Pawła II.

Jan Kanty Pawluśkiewicz
- ur. w 1942 roku w Nowym Targu. Ukończył Liceum im. S. Goszczyńskiego i Państwową Szkołę Muzyczną w Nowym Targu, a następnie architekturę na Politechnice Krakowskiej i Państwową Szkołę Muzyczną w Krakowie. Jeden z najbardziej znanych polskich kompozytorów i artystów. Swoją karierę artystyczną rozpoczął w 1967 roku. Współzałożyciel grupy muzycznej Anawa, związany z Piwnicą Pod Baranami, Teatrem STU, Teatrem Narodowym i Teatrem Powszechnym w Warszawie. Twórca muzyki popularnej i oratoryjnej m.in. Nieszporów Ludźmierskich, Harf Papuszy. Nieszpory Ludźmierskie, których prapremiera odbyła się w Ludźmierzu, a premiera w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Targu rozsławiły Podhale nie tylko w Polsce, ale i w świecie. (wykonywane były dotychczas ponad 150 razy )

Laureat wielu nagród i wyróżnień artystycznych, a wśród nich Laur Miasta Krakowa XXI Wieku. Trzykrotnie nominowany do nagrody Fryderyka w kategorii Muzyka Poważna
i Kompozytor Roku. Często powraca do swojego Miasta udzielając się artystycznie i towarzysko. Powszechnie znane jest jego przywiązanie do rodzinnego Nowego Targu
i tradycji podhalańskich.