Pani mgr
Elżbieta Całusińska
Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej
w Nowym Targu

W dniu Waszego Święta – Dnia Pracownika Socjalnego składam na Pani ręce serdeczne gratulacje, życzenia oraz podziękowania dla wszystkich, którzy pracują na rzecz osób najbardziej potrzebujących pomocy w Nowym Targu. Dziękuję za Wasze zaangażowanie w wykonywanie trudnej, a często niewdzięcznej pracy, za wszelką pomoc i uśmiech, który nieraz jest tym największym dobrem i znakiem nadziei, że wszystko można jeszcze w życiu zmienić oraz za bardzo dobrą współpracę z samorządem miasta Nowego Targu, którego mam zaszczyt być przedstawicielem. Życząc wszystkim Paniom i osobom Was wspierającym zdrowia, wszelkiej pomyślności i błogosławieństwa Bożego w życiu zawodowym, rodzinnym i społecznym pozostaję z przesłaniem dotyczącym spraw, którymi się zajmujecie, a pozostawionym przez Sługę Bożego Ojca św. Jana Pawła II największego Polaka i Honorowego Obywatela Miasta Nowego Targu.

Życzę aby było ono dla Was zawsze drogowskazem i pomocą w wypełnianiu obowiązków będących służbą człowiekowi.

Nowy Targ, dnia 20 listopada 2006r.

„ Ludzie czasem sądzą, że ich indywidualne decyzje nie mają żadnego wpływu na losy kraju, planety i kosmosu, co może w nich zrodzić pewne zobojętnienie wobec nieodpowiedzialnego postępowania jednostek.

Możemy jednak być pewni, że nawet najmniejszy dobry czyn pojedynczego człowieka w tajemniczy sposób wpływa na przemianę społeczeństwa i przyczynia się do wzrostu wszystkich. Prorocze gesty, choćby najskromniejsze stają się dla wielu bodźcem do zastanowienia się nad sobą i do wejścia na nowe drogi. Pracować dla wyniesienia człowieka, po to by godność jego była zawsze uznawana i szanowana to zadanie bardzo wymagające. Wytrwanie w nim wymaga głębokiej motywacji. Uważajmy jednak, aby nie sprowadzać wszystkiego do spraw materialnych. Nie ograniczajmy się wyłącznie do spraw technicznych i urzędowych. Powinniśmy też starać się dostrzegać tych, którzy żyją obok nas, są od nas uzależnieni lub w jakikolwiek sposób odczuwają skutki naszych decyzji i musimy traktować ich zawsze jak osoby, a nie jak anonimowe liczby albo przedmioty. Otwórzmy się na braci, zwłaszcza tych, którzy ze względu na swoją sytuację – mam na myśli dzieci, chorych, starców, bezrobotnych – są w dużej mierze albo we wszystkim uzależnieni od innych.”

Jan Paweł II